İnsanlar Plan Yaparken, Allah Kıs Kıs Gülermiş


Loreathan'dan 2010 model MİM geldi. 2010'dan beklentilerim;

Öncelikle SAĞLIK;

İşyerimiz İzmir'i çevre ilçelere bağlayan ve trafiğin çok yoğun olduğu bir caddenin üstünde. Günde kaç tane ambulansın geçtiğini saymak imkansız. Her siren duyduğumda kafamı kaldırıp, arabalar yol veriyor mu, trafik kitlendi mi, ne kadar süre aynı noktada kaldı diye içim acıyarak bakıyorum...

Her gün bu rutini izlerken, dün, kendim, bizzat, şahsen, 3 ayrı ambulansa bindim!

Dün, çok normal başlayan bir gün iken, eşimden gelen bir telefon ile bütün her şey değişti.

Anneannem evin içinde düşmüş. Kapıya, telefona uzakta düştüğü için sürüne sürüne 2'sine de ulaşıp bizlere haber vermiş. Bu zor ve ağrılı dakikaları tek başına yaşamış :(

Bilgilendirme: Anneannem, kendisine Peruş deriz, 85 yaşında, evvel ki sene yine böyle evin içinde düşüp kalçasını kırmıştı. Aylarca yatağa bağlı kalmıştı :(  (Bu arada ananem 1924 doğumlu ve hukuk fakültesinde okumuş bir insan, ondan sevgimin dışında saygım da büyüktür)

Neyse 112'den ambulans çağırdık, geldiler, sedyeye aldılar, ambulansa bindirirken ananemin daha önceki ameliyatının yapıldığı hastaneye gitmek istediğimizi söyledik, oraya götüremeyiz, sadece devlete götürebiliriz dediler. Zorla Karşıyaka Devlet Hast.'ne götürdüler. Zorunlu olarak hastaneye giriş yaptırdılar. Giriş işlemini yaptırdıktan 5dk. sonra çıkış işlemlerini yaptık ve özel ambulans çağırdık,  EMOT'a naklettiler. Çok şükür kırık yokmuş, çatlak olabileceğini ve bir süre yatması gerektiğini söylediler. Tekrar ambulansa bindik ve eve döndük....

Demek istediğim; kendimi birden bire dışardan baktığım acıklı ambulans vakkalarının içinde buldum! Olaylar hep başkalarının başına geliyor zannediyoruz ya, işte o en büyük saflık!

Şöyle bir söz duymuştum seneler önce, doğruluğunu defalarca yaşadım; İNSANLAR PLAN YAPARKEN, ALLAH KIS KIS GÜLERMİŞ!  Gerçekten öyle, sen istediğin kadar plan program yap, bazı günler kaderini yaşıyorsun!

Neyse böyle deyip ömür boyu plansız yaşayacak değiliz herhalde ;)

2010'dan beklediklerim listesine devam ediyorum;

* Tüm teknolojik aletlerim düzgün çalışsın istiyorum.
* İşler yolunda gitsin istiyorum. Stres az olsun :)
* Polyanna beni bulsun!

* Bi yurtdışı yapayım istiyorum. Mesela yeniden Tokyo!


* Aslında bir Vespa istiyorum. İlk başta düşüp kırarım belki, markası başka da olabilir.  
 

İstekler bitmez!

Doorstepping

6 yorum:

Esra E. dedi ki...

geçmiş olsun sevgili anneanneciğine
herşey bizler için bir varız bir yokuz.

Doorstepping dedi ki...

Esracım; çok sağol, doğru söylüyorsun hayatı dolu dolu yaşamak lazım :)

Griffith dedi ki...

Geçmiş olsun.

(Vespa'lar şahane.Ama Türkiye'nin trafiğinde ve yollarında bunları kullanmak büyük mesele.Bir de boyuna göre çok pahalı oluyor bunlar. Her şeye rağmen benim de hayallerimi süslemekte o ayrı.Bej renkli olucak yannız.:)

Hesionka dedi ki...

büyük geçmiş olsun canım benim, umarım en kısa zamanda sağlığına kavuşur.

tüm hayallerin gerçek olsun 2010'da! ^_^ mucurux

Doorstepping dedi ki...

Griffith; teşekkürler! en fecisi de motorun geldiğini görmeden U dönüşü yapan ve aracının kapasını açan otolar! Motorun kaçma şansı sıfır sinek gibi yapışıyorlar :(
Krem en paşa rengi ama TR için o da zor!

Hesi;inşallah, çok teşekkürler :D

Selfet dedi ki...

Çok çok geçmiş olsunn :( inş en yakın zamanda iyileşir anaanneciğin.. Büyüklerimizin,sevdiklerimizin değerini bilelim.. hayat öle kısa ki..
hoşçakal,sağlıcakla kal..

Instagram