Lal'in kolik olduğunu öğrendiğimizde toktor 3ay bitince azalır demişti.
Galiba gercekten öyle oluyor ya da kullandığımız ilaç iyi geldi, bilemiyorum.
Ama artık yavaş yavaş normal bebekli aileler gibi davranmaya başladık
Mesela bu pazar sahile yürüyüşe çıktık, bebek arabası hareket ettikçe Lal uyudu.
Uzuuun Bostanli sahilini hesaplarsak epey uyudu.
Sonra annenin (o ben oluyorum) karnı acikti. Barınakta Hellim Burger yiyeyim dedi.
Fekat heyhat o arabanın tekerlekleri durmayacaktı.
Maaaaaaaaaa!!! diye bir sesle Lal uyandı.
Onun da annesi gibi açlığa hiç tahammülü yok. Asabiyet dorukta!
Tabi ben yemezsem, süt yapamam mantığı ile ilk yeme sırasını ben kullanmak istedim.
O da maaaa, naaaa, hiyaaaa sesleri ile eşlik etti
Ev çok yakın olduğu için süt olayını evde yapalım dedik.
Ama o yolu dönüşümüz tam bir olaydı.
Ben + kucağımda ağladığı için pusetine oturtamadigimiz Lal
+ Ahmet, bir elinde Karpuz, digerinde puset!
olacak olacak, yavaş yavaş...
