Çocukluğumda gözüme dev gibi görünen Efes Güneşi
hala heybetini koruyor, öyle bakakalıyoruz...
Halbuki Lâl ile binmeye niyetlenmiştim
ama cesaret edemiyorum, bir sonraki sefere erteliyoruz.
Neyse ki çocuklar için olan oyuncakların sayısı hatırladığımdan fazlaymış.
Hemen atlıyoruz atlıkarıncaya.
Kendin eğlenmedin mi
çoook sakin bir eğlencelik değil mi bu atlıkarınca?
Nohut'u atlıkarıncaya ikna edemesek de trene fit oluyor.
Tek şartla mutlaka ikisi de kullanacak;)
İçine binemezsek üstüne çıkarız modundaki anneye ise
hiçbir görevli yanaşmıyor.
Çocuklara iyi örnek olarak,
oyuncaklardan maksimum fayda nasıl sağlanır öğretiyorum sonuçta.
"Yavrum ilk hedefimiz meşhur Balerin, ileriiiii!"
Fotoğraflar: Dijital Atölye
