Pazartesi sabahı gayet hedefe kitlenmiş bir şekilde uyanıp
yürüyüş için hazırlanmıştım ki
eşim kalkıp kahvaltıya çıkalım dedi
ve gözümün üstüne bir utanç bandı indi.
Akabinde uzun süredir görüşemediğim arkadaşlarım ile
hasret giderme toplantılarının tatlı-pasta ile sonuçlanması
beni yine irademe küfreder hale getirdi!
Neyse haftasonuna doğru olsa bile yine de iyi toparladım.
Bunda Elfony ve Gutuvonka'nın Karatay zayıflığı ile
bir kez daha karşılaşmış olmamın büyük etkisi var pek tabi ;)
Haftabaşı diyete başlayamasam da pilatese başlayıp
kilolar yüzünden acılar çekmiş olmam da
beni "semerini ye" noktasına getirdi.
Uzun bir aradan sonra ilk gittiğim seansın ardından
resmen yürüyemedim ulan!
Merdivenden inemedim, nasıl zemine kadar indim bilemiyorum,
direk ışınlanmış olabilirim?!?
zira çektiğim acıdan kısa süreli şuurumu kaybetmişim.
Neyse, neredeyse 2. gün bitti sayılır.
Kolay olmuyor, alışkanlıklar zor değişiyor
ama 3 sene önce yine böyle bir asfalya atma sınırına erişip
56kg dan 51'e düşmüştüm.
Bu sefer yolculuk 62,5'tan başlıyor.
60'a bir varsam esas hedefim olan 55'e daha kolay ulaşabilirim gibi geliyor.
Hadi bismil...
4 yorum:
kilo vermekten daha zor bişi yok sanırım. bende bayağı bi kilo aldım. vermek için de hiçbi şey yapmıyorum :( sana bol şans cnm.
Şu bana çok tanıdık geldi: arkadaşlarla buluşup tatlıları götürmek. Sosyal yiyici diye bir şey var. Ben öyleyim. Yalnızken ne o kadar acıkır ne o kadar canım ister yemeyi. Dietle dost bir arada olmaz, dost acı söyler tatlı yedirir ! :) bu roundda kilo vermeniz dileğiyle.
olacağğğk olacağk..
Aynı hedeften bende de var ama bir türlü o azim irade gelmiyor. Ne yapacağız bilmem:(
http://nils-mum.blogspot.com
Yorum Gönder