Şatonun ahşap kapısı rüzgarın şiddeti ile ıslık çalarak titriyordu...
Baskıya dayanamayıp açılan pencereden içeri giren rüzgar ile sönen mumlar, antika şamdandan aşağıya süzülmeye başlamıştı.
Ön kapıdan gelen her ayak sesi ile bir adım geriye giderken sırtımda hissettiğim duvar, bana artık kaçacak yerin kalmadığını söylüyordu....
Sonra ani bir sessizlik...
Arkasından tiz bir vınlama ile birlikte "Biyuuuuhaaaaaaaaaa!!!!" sesi!
Ve önüme düşen küçük bir zarf!!!
Gelen bizim Çılgın Biu'nun Bonbon'larıymış :D (bilerek ve isteyerek Bonbon! Bonbon bana, Bonibon sana ;)
3 yorum:
ben şahidim! sık sık takıyor! :D ama takılmıcak gibi değil.. acaip renk katıyo insana yahu! ^_^
Evet, şahidim var :))) Yakinen incelenip beğenileri kabul edildi :D
görmeden inanmam :)) hihihihi
Yorum Gönder